De trekkers

Hier volgt het verslag van een van de hoogtepunten van onze reis: de Inca Trail met als eindbestemming Machu Picchu.
Dag 1. We vertrokken rond 7 uur in Cusco richting km 82. Op onze bus zaten naast onze medereisgenoten, een Noors koppel, een Chileens koppel en 2 Argentijnse vrienden, ook al enkele van de dragers die ons zouden vergezellen. Zij dragen al het materiaal: tenten, tafel, stoelen, eten voor de 4 dagen, een gasfles, ... Heel indrukwekkend dat zij al dat zware materiaal ook over de drie passen van de Trail moeten meesleuren.
Aangekomen bij km 82 kon onze tocht beginnen. De eerste dag droegen we nog onze eigen persoonlijke spullen. Dag 2 en dag 3 zouden we dragers nemen om onze persoonlijke rugzakken te dragen. Voor Steven was het waarschijnlijk de eerste dag wat lastiger omdat in zijn rugzak ook een deel van mijn bagage zat. Gezien onze training op de Colca Canyon konden we goed mee, het tempo en de paden vielen mee. Voor onze lunch hadden de dragers de tent opgezet en was de tafel mooi gedekt. Echt heel verrassend. Het eten was ook superverzorgd, beter dan in de meeste restaurants, een echte luxetrekking. We zagen ook onze eerste Incaruïne. Rond 17.30u kwamen we aan op onze kampplaats. Wederom stonden onze tenten al op en moesten we enkel maar de matjes en slaapzak uitrollen. Wat wel wat tegenviel, was het sanitair. Douchen zat er niet in voor de komende 4 dagen. We kropen er vroeg in en het slapen in een tent was voor ons beide een aparte ervaring.
Dag 2. Rond 5 uur stonden we op. We hadden beide nogal onrustig geslapen. Kamperen is misschien niet 100 % ons ding. Vandaag hadden we de zwaarste dag voor de boeg: een klim naar 4200 m (we zaten toen op 2800m) en opnieuw dalen naar 3200 m. We vertrokken voor een tocht van meer dan 7 uur. Het was niet evident maar al bij al ging het ons nog vlot af. We moesten ook gelukkig geen rugzakken meer dragen dus dat scheelde ook veel. Het is indrukwekkend om te zien hoe de dragers al dat materiaal de berg opsleurden en het tempo waarin ze dit deden. Ongelooflijk veel respect voor hen. Ze verdienen meer geld dan ze waarschijnlijk krijgen voor het werk dat ze verrichten. De uitzichten die we die dag zagen waren ongelooflijk en zijn niet op foto´s weer te geven.
Op de tweede kampplaats stond opnieuw alles al klaar. Het begon ook net te regenen dus goed dat we er waren.
Dag 3. Na een mindere nacht (weer dat matje en die slaapzak) stonden we terug om 5 uur op. Vandaag staken we twee passen over en zouden we ook enkele incaruïnes zien. Een tocht van een uur of 7-8 uur. Pas 2 was op 3900 meter en was onmiddellijk flink stijgen. Daarna dalen, lunch en richting pas 3 op 3500 m. Het begon toen ook heel mistig te worden. De regio bevindt zich in het zogenaamde Cloud Forest. En toen hadden we een serieuze regenbui op onze nek. Het regenjasje van Lieselot bleek niet bestand tegen regen en alles werd in een paar minuten behoorlijk nat. En toen moesten we nog meer dan 2 uur afdalen. Het stopte gelukkig met regenen maar de stenen waren behoorlijk glad. We hielden beide vol en kwamen aan bij kampeerplaats 3. Vooral Lieselot had het lastig. De vermoeidheid en het stappen van de afgelopen dagen begonnen te wegen. De blaren kwamen ook tevoorschijn... Gelukkig weet je dat morgen Machu Picchu volgt en dat geeft genoeg energie om door te gaan.
Dag 4. Rond 3.30u ging de wekker af. We moesten 5 min stappen naar het checkpoint voor Machu Picchu en stonden daar in de rij te wachten tot het om 5.30u open zou gaan. Dan is het nog een goed uur stappen vooraleer de eerste aanblik van de verloren stad verschijnt. Indrukwekkend om te zien op afstand en zoeken naar dé goede foto. Hoe dichter we bij Machu Picchu kwamen, hoe drukker... Het leek een beetje van zijn schoonheid op afstand te verliezen, vooral toen de bussen toeristen gelost werden. Daar stonden wij dan... Vier dagen gestapt, ongewassen, afgezien maar prachtige dingen gezien in een ongerepte natuur, en dan het gevoel alsof we in een pretpark terecht kwamen. Een klein beetje anticlimax en het idee dat de bussen toeristen het bijna niet verdienden om Machu Picchu te zien. Wij waren de ´echte´. Gedurende drie uur kregen we uitleg over Machu Picchu door onze gids en dan kregen we toch het gevoel dat we iets heel bijzonders aan het bezoeken waren.
Daarna volgde het afscheid en hadden we nog een lange terugreis voor de boeg. Rond 23u kwamen we aan in Cusco en verlangden we vooral naar een douche en een goed toilet. Soms kan het leven toch zo simpel zijn..
Samengevat: Machu Picchu is heel bijzonder maar de weg er naar toe maakt het gewoonweg mythisch.